Naukowcy odkryli nową klasę życia, która istnieje w ludzkich jelitach
Naukowcy badający bakterie żyjące w ludzkich jelitach odkryli zupełnie nową klasę obiektów wirusopodobnych. Nie znaleziono w nich żadnych sekwencji ani nawet strukturalnych podobieństw do innych obiektów biologicznych
Zostało to zgłoszone przez Science Alert.
Biolog z Uniwersytetu Stanforda Ivan Zheludev i jego koledzy uważają, że nie znaleźli wirusów, ale zupełnie nową grupę obiektów, które mogą pomóc wypełnić starożytną lukę między najprostszymi cząsteczkami genetycznymi a bardziej złożonymi wirusami.
“Obeliski to klasa różnorodnych RNA, które skolonizowały i pozostały niezauważone w ludzkich mikrobiomach i na całym świecie” – stwierdzili naukowcy w swoim artykule.
Obelisk został nazwany na cześć wysoce symetrycznych struktur przypominających pręty, utworzonych przez skręcone sekcje RNA. Ich rozmiar to tylko 1000 znaków (nukleotydów). Według naukowców ta zwięzłość może wyjaśniać, dlaczego obeliski nie zostały znalezione wcześniej.
Badania te nie zostały jednak jeszcze poddane wzajemnej weryfikacji.
Naukowcy przeanalizowali 5,4 miliona zestawów danych opublikowanych sekwencji genetycznych i zidentyfikowali prawie 30 000 różnych obelisków. Pojawiły się one w około 10% ludzkich mikrobiomów badanych przez zespół.
W jednym zbiorze danych obeliski znaleziono w 50% próbek z jamy ustnej pacjentów. Co więcej, istnieją różne rodzaje obelisków w różnych częściach naszego ciała.
Naukowcy byli również w stanie wyizolować jeden rodzaj komórek gospodarza obelisku, Streptococcus sanguinis, w ludzkim mikrobiomie. Jest to najczęstszy drobnoustrój w jamie ustnej człowieka. Długość obelisków tych bakterii wynosiła 1137 nukleotydów.
“Jak dotąd nie znamy ‘właścicieli’ pozostałych obelisków. Rozsądne jest założenie, że przynajmniej część z nich może znajdować się w bakteriach” – piszą Zheludev i jego koledzy.
Według naukowców, wszystkie obeliski zawierają kody dla nowej klasy białek, które badacze nazwali aubinami. A “instrukcje” tworzenia tych białek zajmują około połowy materiału genetycznego obelisku. Ponieważ takie białka są obecne we wszystkich obeliskach, są one prawdopodobnie odpowiedzialne za ich replikację.
