Niemcy opracowują najnowocześniejszy system obrony powietrznej za 1,23 mld euro
Projekt stworzenia systemu obrony powietrznej Nah- i Nächstbereichsschutz, który trudno zaklasyfikować według zwykłych kryteriów, został zatwierdzony pomimo pięciokrotnego wzrostu budżetu, ale jest to cena za strategiczny błąd z 2005 roku, kiedy wszystkie MIM-23 Hawk, Gepard i Roland zostały wycięte bez zastąpienia.
Rozwój nowego systemu obrony powietrznej Nah- und Nächstbereichsschutz (Close and Direct Area Defence, dalej po prostu NNbS) został zatwierdzony przez komisję budżetową niemieckiego parlamentu. Stało się tak pomimo znacznego wzrostu kosztów inwestycji, która miała zostać wybudowana za 240,6 mln euro w 2020 r., a obecnie kosztuje 1,23 mld euro.
Jest to kwota i okres do 2028 roku przeznaczone na stworzenie pierwszego modelu przedprodukcyjnego. Jednocześnie sam system składa się z już rozwiniętych komponentów, choć ma pewne oznaki gigantomanii. Ale w rzeczywistości jest to nowoczesne podejście do tworzenia systemu obrony powietrznej, który dzięki technologiom cyfrowym nie jest już związany z wyraźną strukturą kompleksów.
Samo stworzenie systemu wiąże się z ogromną luką w niemieckim systemie obrony powietrznej po wycofaniu w 2005 roku systemów samobieżnych Gepard i SAM-ów Roland, które miały chronić siły lądowe przed atakami z powietrza. Ponadto Bundeswehra nie posiada systemu obrony powietrznej średniego zasięgu, ponieważ MIM-23 Hawk został wycofany w 2005 roku bez zastąpienia.
A wszystko, co Bundeswehrze pozostało z naziemnego komponentu obrony powietrznej, to Patriot i Ozelot (LeFlaSys) z pociskami Stinger, które na etapie przyjęcia w 2001 r. tylko częściowo spełniały ówczesne wymagania ze względu na krótki zasięg. Oznacza to, że 1,23 mld UAH to cena wynikająca z decyzji o wycięciu całych komponentów systemu obrony powietrznej bez wymiany.
Tak więc NNbS jest znacznie bardziej złożonym systemem, który ma zastąpić MIM-23 Hawk, Gepard i Roland w tym samym czasie. Dlatego składa się z przeciwlotniczych systemów rakietowych IRIS-T IRIS-M, radaru TRML-4D, przeciwlotniczych wersji kołowych wozów bojowych Boxer, które mogą odbierać wyrzutnie IRIS-T SLS i artyleryjski moduł bojowy Skynex, pojazdy dowodzenia i kontroli, łączność itp.
Jednocześnie prototypowy system, który pozwoli nam ocenić skład NNbS, pojawi się dopiero za kilka lat i dopiero wtedy będzie można powrócić do tego tematu bardziej szczegółowo. Jednocześnie może to być jeszcze bardziej skomplikowane, ponieważ slajd z prezentacji w sierpniu 2023 r. pokazał, że terminy zostały ustalone krócej.
Według wstępnego planu, pierwszy system mógłby być gotowy w okresie od 2024 do 2027 roku, a cztery systemy mogłyby powstać do 2028 roku. Ostateczny termin stworzenia prototypu upływa jednak w 2028 roku. Oznacza to, że takie systemy zostaną wdrożone dopiero na początku lat 2030-tych. Oczywiście, jeśli niemiecki przemysł obronny nie włączy dopalaczy. Warto zauważyć, że w projekt NNbS zaangażowani są następujący główni wykonawcy: Rheinmetall, Diehl i Hensoldt.
W końcu sam NNbS powinien obejmować cały zakres zadań, które wykraczają poza zwykłą klasyfikację przeciwlotniczych systemów rakietowych. Według znanych koncepcji, IRIS-T SLM to system obrony powietrznej średniego zasięgu ze zdolnością do niszczenia celów aerodynamicznych na dystansie do 40 km, IRIS-T SLS – na krótkim dystansie do 10 km, a Skynex – na dystansie do 3 km. Ten ostatni jest bardziej wyspecjalizowany w zwalczaniu dronów, co skutecznie rozwiązuje za pomocą programowalnych pocisków wybuchowych.
Jednocześnie tendencja systemu do instalowania większości elementów strzelających na podwoziu kołowego pojazdu opancerzonego Boxer bezpośrednio wskazuje na zadanie systemu do towarzyszenia formacjom wojskowym i zapewnienia im ochrony podczas postojów i marszów, a także do bezpośredniego towarzyszenia im w walce.
