Udany atak Neptuna na Konstantina Olshansky’ego pokazuje wysoki potencjał zmodernizowanego pocisku.
Skuteczne trafienie i unieruchomienie dużego okrętu desantowego Konstantin Olshansky przez pocisk Neptune bezpośrednio wskazuje na jego zupełnie nowe możliwości
Jak oficjalnie poinformowała ukraińska marynarka wojenna podczas ataku 24 marca 2024 r. na wciąż okupowany Sewastopol, zdobyte w 2014 r. duże okręty desantowe Floty Czarnomorskiej Azow i Jamał należy dodać do uszkodzonych i unieruchomionych dużych okrętów desantowych Federacji Rosyjskiej.
Ten VDK znajdował się w Zatoce Sewastopolskiej przez 9 lat, ale, jak zauważył rzecznik marynarki wojennej Dmytro Pletenczuk, wróg próbował go odrestaurować i podać jako rzekomo naprawiony Mińsk (trafiony 13 września 2023 r.) lub inny okręt tego samego projektu 775, Olenegorskij Gornyak (trafiony 4 sierpnia 2023 r.).
Ale najważniejsze jest to, że ukraińska rakieta przeciwokrętowa Neptun została użyta do ataku na Konstantina Olszańskiego.
“Ten okręt miał być użyty przeciwko Ukrainie. Niestety, tak się nie stało. Dlatego zdecydowano się uderzyć w tę jednostkę naszym Neptunem. Szkody zostały wyrządzone. Szkody są wyjaśniane… W każdym razie teraz też nie jest gotowy do walki” – powiedział Pletenczuk.
A fakt, że do ataku wybrano Neptuna, z dużym prawdopodobieństwem oznacza, że pocisk ten przeszedł głęboką modernizację.
Pierwszym aspektem jest zasięg. Oficjalnie dla Neptuna jest ona określona na 280 km. To jednak ledwie wystarcza do wystrzelenia pocisku w linii prostej z pozycji przybrzeżnych bez zapewnienia możliwości manewrowania i omijania stref obrony powietrznej. Ale nie to jest najważniejsze, ponieważ nawet oficjalna nazwa pocisku R-360 Neptune ma być podpowiedzią. Chociaż już wcześniej pojawiały się nieoficjalne informacje, że jego zasięg został zwiększony do 400 km.
Głównym problemem jest wybór celu podczas ataku. Zgodnie z publicznymi informacjami, od 2021 r. pocisk Neptune z aktywną głowicą radaru naprowadzającego może rozróżniać i atakować statki podzielone na konwencjonalne kategorie małych, średnich i dużych. Co więcej, jest to pocisk przeciwokrętowy przeznaczony do atakowania celów na morzu.
Oznacza to znacznie niższe wymagania dla systemu naprowadzania, w przeciwieństwie do sytuacji, gdy konieczne jest trafienie statku przy nabrzeżu lub nawet w doku. A także w zatoce wypełnionej innymi statkami, zwłaszcza tego samego typu. I to nie tylko w zatoce, ale także pod ochroną obrony przeciwlotniczej i elektronicznej.
Ponadto kluczowym wymogiem takiego ataku jest dystrybucja celów między pociskami, ponieważ inne cele w tej samej zatoce były atakowane jednocześnie. A rozmieszczenie celów w jednoczesnym ataku jest bardzo trudnym zadaniem, aby zapewnić skuteczne wystrzelenie salwy, ponieważ w przeciwnym razie wszystkie pociski mogą trafić w ten sam statek.
Tak więc wszystko, co można teraz powiedzieć, to to, że Neptun bardzo się rozwinął w ostatnich latach i zyskał nowe i niezwykle ważne możliwości.
