Księżyc aktywnie kurczy się i zapada: naukowcy ostrzegają przed niebezpieczeństwem
W nowym badaniu naukowcy powiązali uskoki zlokalizowane w południowym regionie polarnym Księżyca z jednym z najpotężniejszych księżycowych trzęsień ziemi zarejestrowanych przez sejsmometry Apollo ponad 50 lat temu.
Według nowego badania, Księżyc stopniowo się kurczy, co prowadzi do rosnącej liczby osuwisk, które mogą zagrozić przyszłym astronautom.
Naturalny satelita Ziemi stracił aż 100 metrów obwodu w ciągu ostatnich kilkuset milionów lat, ponieważ jego jądro uległo ochłodzeniu, donosi Independent.
Może się wydawać, że jest to proces stopniowy, ale kompresja powoduje znaczne zniekształcenia powierzchni w niektórych częściach południowego bieguna Księżyca, w tym w obszarach proponowanych do lądowania załogi NASA Artemis 3, twierdzą naukowcy z University of Maryland.
Ponieważ kurczeniu się Księżyca towarzyszy aktywność sejsmiczna, taka jak księżycowe trzęsienia ziemi, naukowcy ostrzegają, że lokalizacje w pobliżu stref uskoków mogą stanowić zagrożenie dla przyszłych ludzkich odkrywców.
“Globalne rozmieszczenie młodych wychodni, ich potencjał do aktywności oraz możliwość powstawania nowych wychodni w wyniku trwającego globalnego kurczenia się powinny być brane pod uwagę przy planowaniu lokalizacji i stabilności stałych placówek na Księżycu” – powiedział współautor badania Thomas Watters z National Air and Space Museum.
Odkryli oni, że niektóre obszary bieguna południowego Księżyca są szczególnie podatne na osunięcia ziemi spowodowane wstrząsami sejsmicznymi.
Podobnie jak trzęsienia ziemi, księżycowe trzęsienia ziemi są powodowane przez uskoki wewnątrz Księżyca i mogą być wystarczająco silne, aby uszkodzić ludzkie struktury i sprzęt na powierzchni Księżyca, twierdzą naukowcy.
Jednak w przeciwieństwie do trzęsień ziemi, które trwają zaledwie kilka sekund, księżycowe trzęsienia ziemi mogą trwać godzinami, a nawet cały dzień, co oznacza, że te płytkie trzęsienia mogą zniszczyć przyszłe ludzkie osady.
Wynika to z faktu, że na powierzchni Księżyca znajduje się luźny osad, powstały w wyniku miliardów lat zderzeń asteroid i komet.
“O powierzchni Księżyca można myśleć jak o suchym, ziemistym żwirze i pyle. Przez miliardy lat asteroidy i komety uderzały w jego powierzchnię, a fragmenty były nieustannie wyrzucane w wyniku uderzeń. W rezultacie przerobiony materiał powierzchniowy może mieć rozmiar od mikrona do głazu, ale wszystkie są bardzo luźno skonsolidowane. Luźne osady umożliwiają występowanie wstrząsów i osuwisk” – powiedział Nicholas Schmerr, inny autor badania.
NASA ma nadzieję wystrzelić pierwszą załogową misję na Księżyc od pięciu dekad w ramach misji Artemis pod koniec 2024 roku. W miarę ewolucji planów ustanowienia długoterminowej obecności na powierzchni Księżyca, naukowcy mają nadzieję kontynuować jego eksplorację. zidentyfikować więcej miejsc, które mogą być niebezpieczne dla ludzkiej eksploracji.
“Ta praca pomaga nam przygotować się na to, co czeka nas na Księżycu, niezależnie od tego, czy chodzi o konstrukcje inżynieryjne, które mogą lepiej wytrzymać księżycową aktywność sejsmiczną, czy też o ochronę ludzi przed naprawdę niebezpiecznymi obszarami” – powiedział dr Schmerr.
Badanie miesiąca – najnowsze wiadomości
Japoński statek kosmiczny SLIM przewrócił się podczas lądowania na powierzchni Księżyca i dlatego nie jest w stanie odbierać energii słonecznej do swoich akumulatorów. Niemniej jednak japońska agencja kosmiczna uważa misję SLIM za ogólnie udaną.
Japoński lądownik osiągnął niezwykle precyzyjne lądowanie w odległości 100 metrów od celu, poinformowała w czwartek agencja kosmiczna. Japonia ma nadzieję, że demonstracja tego, co nazwała “punktowym” lądowaniem na Księżycu, ożywi jej program kosmiczny i pozwoli jej współpracować w kosmosie z USA, aby przeciwstawić się Chinom.
